در سال های اخیر علاوه بر شوینده های پودری و مایع، پودر لباسشویی purex نیز تولید شده است که اساساً از مواد شوینده مایع تشکیل شده است که به اصطلاح به غلاف تقسیم می شوند. همه آنها حاوی مواد فعال شستشو هستند که در ترکیب با زمان قرار گرفتن در معرض، دمای کف شستشو و پردازش مکانیکی منسوجات، قادر به حل انواع کثیفی هستند.
زیرا این سورفکتانت های آنیونی علاوه بر اینکه نسبت به سختی حساس نیستند، سازگاری پوستی خوبی نیز دارند و خاصیت شویندگی فوق العاده خوبی به خصوص در دماهای پایین دارند.مواد شوینده مخلوطی از مواد مختلف به صورت مایع، ژل یا پودر هستند که برای تمیز کردن منسوجات استفاده می شوند.
در مقابل، سورفکتانتهای آنیونی در مولکولهای خود به گروهی با بار منفی ختم میشوند، مانند گروه سولفونات یا کربوکسیلات، در سال های اخیر الفین سولفونات ها، سولفونات های الکل چرب یا پلی گلیکول سولفات های الکل چرب به طور فزاینده ای مورد استفاده قرار گرفته اند،
با آغاز قرن بیستم، صابون بیشتر و بیشتر در شوینده های “خودکار” در ترکیب با اجزای دیگر استفاده می شود. علاوه بر صابون، اینها حاوی مواد سازنده بودند، یعنی سودا، شیشه آب و سدیم پربورات. این مواد کار پر زحمت سفید کردن چمن را نجات داد.
ناخالصیهای متصل به پروتئین در دمای شستشوی بالاتر روی لباسها مینشینند و فقط با مالش شدید پاک میشوند. درمان با آنزیمهای حلکننده پروتئین جایگزین پردازش مکانیکی فشرده لباسها میشود، شستشوی لباسها دیگر آنقدر سخت نبود.
لباسها دیگر به این سرعت فرسوده نمیشدند و لکهها نیز در آب سرد حل میشدند که به صرفهجویی در مصرف سوخت کمک میکرد. صابون در نتیجه آنزیم های شوینده دیگری اضافه شد. هر دو سورفکتانت می توانند در نهایت تجزیه بیولوژیکی شوند.
اما برخی هستند که این کار را بسیار کند انجام می دهند. به عنوان مثال، طبق مطالعهای که برای کمیسیون اروپا انجام شد، نمونههای خانواده دیگر در دهه 1980 مورد استفاده قرار نمیگرفتند و هنوز آثاری در تجزیه و تحلیلهای محیطهای آبی که در سال 2003 انجام شد، یافت شد.
در سال 2004، کمیسیون اروپا قانون ممنوعیت سورفکتانت هایی را که در شرایط هوازی، یعنی در حضور اکسیژن، به سرعت تجزیه نمی شوند، ممنوع کرد، که در مورد آب رودخانه یا دریاچه صدق می کند. به طور خاص، سورفکتانت های موجود در شوینده های خانگی باید در سال 28 تا 60 درصد تجزیه بیولوژیکی شوند.