به اجسام اجازه می دهد تا به صورت سه بعدی درک شوند و رنگ پلاستیک قابل شستشو را قابل مشاهده می کند. در فضای باز، رنگ اجسام تا حد زیادی به نور طبیعی، جهت و شدت آن و همچنین میزان آلودگی جو بستگی دارد.
به عنوان رنگ دیوار، سیاه در حال حاضر تقریباً هرگز استفاده نمی شود. اغلب از آن برای رنگ آمیزی عناصر واقع در یک صفحه دیوار سبک تر مانند نرده های بالکن، توری ها، لوله های تخلیه، طاقچه های پنجره، زیور آلات و سایر جزئیات تکمیلی استفاده می شود.
عوامل خارجی بستگی به محیط دارد که شامل نور، فاصله و نوع سطح و همچنین عوامل داخلی ناشی از ساختار مغز و چشم انسان است.اصل “شکل پس زمینه، دمای رنگ، شدت و با افزایش فاصله، سه بعدی بودن نیز از بین می رود.
چشم انداز دور بر اساس سطوح رنگی مسطح درک می شود. در این حالت، رنگ ها به صورت نوری مخلوط می شوند، شبیه به یکدیگر می شوند و همچنین تحت تأثیر پرسپکتیو هوایی قرار می گیرند.
رنگ سبز-آبی به دست می آورند. از دور دیده می‌شود، رنگ شدت خود را از دست می‌دهد و رنگ آن به نزدیک‌ترین رنگ آکروماتیک – سفید، سیاه یا خاکستری نزدیک می‌شود.
رنگ های خالص کمتر تحت تاثیر فاصله و جو قرار می گیرند، بنابراین نقش بسزایی در ترکیب بندی دارند. بنابراین، تشکیل یک ارتباط بین شی و پس زمینه عنصر اصلی ترکیب است.
رنگ های “مسطح” دیوارها و سقف اشیا غالب است و بنابراین باید به عنوان لهجه در ارتباط نزدیک با “پس زمینه” عمل کنند. عاملی که ارتباط بصری بین شی و پس زمینه را تشکیل می دهد نه تنها رنگ، بلکه مقیاس، نسبت ها و بافت مواد نیز می باشد.
با وجود تفاوت‌های فردی در درک رنگ، واکنش‌های رایجی به تن رنگ‌ها وجود دارد که برای همه افراد یکسان است. علم فرصت های گوناگونی را در اختیار معماری قرار می دهد تا از تأثیر رنگ بر انسان استفاده کند، مثلاً رنگ ها سرد و گرم، دور و نزدیک، سبک و سنگین هستند.
