به عنوان مثال، هنگام پردازش سنگ آهن کویر تیتانومغناطیس در نتیجه فرآوری متالورژیکی، علاوه بر آهن، یک فلز بسیار ارزشمند و گران قیمت به نام وانادیوم استخراج می شود که به همین دلیل پردازش مواد خام با محتوای آهن کم از نظر اقتصادی سودآور می شود.
افزایش مقدار منگنز در سنگ آهن امکان به دست آوردن چدن های منگنزی را فراهم می کند که در آن فرآیندهای گوگرد زدایی به طور کامل انجام می شود و کیفیت فلز بهبود می یابد. توانایی یک سنگ معدن برای غنی سازی (بهینه سازی یک سنگ معدن) نشانه مهمی از ارزش متالورژیکی آن است.
زیرا بیشتر سنگ های آهن استخراج شده تحت یک یا آن روش غنی سازی قرار می گیرند تا میزان آهن خود را افزایش دهند یا غلظت آن را کاهش دهند. ناخالصی های مضر فرآیند بهینه سازی شامل جداسازی کم و بیش کامل کانی معدنی از سنگ باطله، سولفیدها است.
غنی‌سازی در صورتی تسهیل می‌شود که سنگ ضایعات تقریباً فاقد آهن باشد و ذرات کانی سنگ دانه‌های نسبتاً بزرگی باشند. این گونه سنگ‌ها به‌عنوان سهولت غنی‌سازی طبقه‌بندی می‌شوند.
انتشار ریز ذرات سنگ معدن و مقدار زیادی آهن در سنگ ضایعات، غنی سازی سنگ معدن را دشوار می کند که ارزش متالورژیکی آن را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. از نظر غنی‌سازی، انواع سنگ‌ها را می‌توان به ترتیب در ردیف زیر قرار داد.
سنگ آهن مغناطیسی (غنی شده به ارزان‌ترین و مؤثرترین روش جداسازی مغناطیسی)، سنگ معدنی هماتیت و مارتیت، سنگ آهن قهوه‌ای، سیدریت. نمونه ای از سنگ معدنی که به راحتی غنی می شود.
مگنتیت های کانسار اولنگورسک است. جداسازی مغناطیسی جداسازی کوارتز گنگ از مگنتیت را آسان می کند. زمانی که میزان آهن در سنگ معدن اصلی 29.9 درصد باشد، کنسانتره ای با 65.4 درصد آهن به دست می آید. همچنین، در هنگام جداسازی مغناطیسی تیتانومغناطیس‌های کانسار کاچکانارسکوئه، نسبت آهن در آن 16.5 درصد است.
